尋日我老公揸揸吓車打比我,睇下我喺屋企攪緊邊科,我話:「我有樣好重要嘅野想同你講。」佢停左一秒:「你唔係有咗呀?」我話係呀。真架?真架。真架?真架。真架?真架。「咪住先,我搓緊車,唔得,我好緊張,佢會係點樣嘅呢,大鑊大鑊。好緊張,我以後人生會點,我覺得我要去另一個階段。我而家眼前唔係好睇到野。」「吓!唔係掛,你冷靜的先,唔好緊張呀,停埋一邊,停埋一邊。」我老公停埋一邊好理性咁問咗好多問題:「上一次月經係幾時?幾多號排卵?你點知有咗?你係用驗孕棒?咩牌子?你有無睇醫生?個醫生叫咩名?係咪你公司嗰啲?幾時有咗?...」我就快俾佢問到頭都大埋:「上個月囉、唔知幾號、藥房買、唔知、有嘅、平時嗰個、今日、唔清楚、好似有、er...」最後因為我唔夠快答佢啲問題而令佢醒覺今日係四月一。 少奶嘅朋友問我老公知道真相後有無要同我離婚,好彩又無喎。我初初都驚諗會唔會令佢失望,咁我就大鑊了。後來佢話個感覺好得意,好奇妙,好真實。經歷左幾個情緒嘅階段,首先係震驚,好緊張,控制唔到自己啲手腳,有啲擔心,跟住開心,跟住疑惑,再諗到自己將來嘅人生要肩負起好大嘅責任。知道真相之後,又冇話失望,覺得好真實囉,真係好似rehearsal咗一次咁,佢都估唔到原來自己嘅反應會係咁。當然知道係流料又唔會話好開心,哇好彩冇姐,駁打咩。佢話佢差啲要打俾奶奶架啦,到時我就真係大檸樂。 「蛋都唔生隻。」